Niet alleen

Wat kan het najaar, de herfst je neerslachtig maken. De dagen worden weer korter, buiten wordt het weer kouder. Het leven verplaatst zich van buiten weer naar binnen, ieder in zijn eigen huis. De lente is nog ver weg, eerst volgt nog de lange winter. Normaal gesproken slaan gevoelens van eenzaamheid al snel toe in de donkere maanden, dit jaar wordt dat nog versterkt.

Wist je trouwens dat het nu de week tegen eenzaamheid is? Die is afgelopen donderdag begonnen. Normaal gesproken worden er dan veel activiteiten georganiseerd waarbij mensen elkaar kunnen ontmoeten: wandelingen, koffieochtenden, maaltijden. Maar de meeste van deze activiteiten zijn dit jaar geannuleerd, hoe zuur.

Wist je dat 30% van de Nederlanders zich wel eens eenzaam voelt? Dat gaat dus niet alleen over ouderen, dat gaat door alle generaties heen. En 7% van de Nederlanders voelt zich ontzettend eenzaam. En wist je dat niet alleen steden eruit springen wat betreft eenzaamheid, maar ook vinexwijken? Juist daarom is een paar jaar geleden het initiatief Hart voor Velserbroek gestart, omdat mensen aangaven dat ze de verbinding met elkaar misten in Velserbroek. Iedereen leeft achter zijn eigen voordeur. Je ziet elkaars buitenkant en mooie glimlach, maar wat er achter de voordeur gebeurt weet je niet. En wat kan je je dan alleen voelen als er dingen mislopen in je leven en je het idee hebt dat de mensen om je heen vast niet met zulke problemen of twijfels te maken hebben…

Het verhaal dat we net lazen gaat ook over eenzaamheid en dat het niet de bedoeling is dat mensen alleen zijn. We zijn gemaakt voor elkaar!

In Genesis hoofdstuk 2 wordt er eerst verteld dat God een mens maakt en hij maakt een hele mooie tuin waar die mens mag leven en voor mag zorgen. En dan lezen we dat er iets mist. Er is een prachtige tuin, een mens, maar er ontbreekt iets… De mens is maar alleen. Misschien dat het God zo opviel, omdat God relaties zelf zo belangrijk vindt. God maakt allerlei dieren en de Adam, de mens mag de dieren een naam geven. En als al die dieren voorbij komen, ziet Adam ze allemaal in hun eigenheid en hij geeft ze een naam die bij hen past. Maar er is niet één dier dat bij Adam past. Ze zijn allemaal heel anders dan hij. Misschien is het wel omdat de wederkerigheid ontbreekt. Adam geeft alle dieren een naam, maar zelf wordt hij niet gekend, krijgt hij geen naam. Je wilt gedachten kunnen uitwisselen, je emoties kunnen delen, de warmte van de ander voelen, je gekend weten. Die wederkerigheid is zo belangrijk! Je herkent het misschien ook wel in de relaties met de mensen om je heen: je vraagt graag hoe het met de ander gaat, bent oprecht geïnteresseerd. Maar het steekt wel als de ander nooit aan jóu vraagt hoe het gaat. Je wilt recht doen aan de gevoelens van de ander, maar hoopt dat de ander ook naar jouw gedachten wilt luisteren.

En dat is ook de hoop van waaruit Hart voor Velserbroek bij elkaar komt: dat we in die gelijkwaardigheid samenkomen. Elkaar bij de naam noemen, dat de interesse beide kanten op gaat. We open staan voor elkaars vragen, gedachten, gevoelens. Wat is het mooi als dat gebeurt. Ik ben nog te nieuw om te kunnen zeggen of dat hier gebeurt, dat hoop ik van jullie te horen. Maar ik weet wel dat als ik dat soort dingen zie gebeuren, dat mijn hart een sprongetje maakt. Als ik zie dat ieder op zijn eigen manier een bijdrage levert.

Even terug naar het verhaal. Uiteindelijk maakt God een vrouw voor Adam. En Adam juicht: zij is mijn vlees en bloed. Met haar ben ik compleet! Het laat iets zien van de blijdschap die je kan voelen als je een levenspartner vindt en je compleet voelt. Maar deze tekst gaat niet over single zijn en dat je maar snel een partner moet vinden. Het gaat erom dat mensen niet gemaakt zijn om eenzaam te zijn. Iedereen heeft mensen om zich heen nodig. In zo’n periode als nu, waarin sociale contacten beperkt worden, kan je daar extra van doordrongen raken. Het is heerlijk om soms even alleen te zijn, maar uiteindelijk heb je mensen nodig bij wie je herkenning vindt: in vriendschappen, familie, buren, Hart voor Velserbroek… Mensen die net als jij zijn, ook al is er verschil. Mensen met hun eigen idealen, gebreken, eigenaardigheden, passies.
Dat soort mensen zitten hier nu om je heen.

Kijk eens even nu iemand in de ogen. Het liefst natuurlijk iemand met wie je niet hier samen bent gekomen. Kijk degene naast of achter je maar even in de ogen. En besef: hij of zij is jouw vlees en bloed… Dat gaat verder dan familiebanden. Samen ben je mens en maak je elkaar meer tot mens, vul je elkaar aan, help je elkaar.

Samen ben je niet alleen.